Zuna Eisenberg
Uczennica
Age : 27
Skąd : Lucerna
Liczba postów : 6
Join date : 25/04/2013
 | | Temat: Zuna Eisenberg Sob Kwi 27, 2013 2:21 pm | |
|  ZUNA EISENBERGMagda LaguingeImiona: Zuna
Nazwisko: Eisenbeg
Data i miejsce urodzenia: 11 października / Lucerna, Szwajcaria
Klasa: V
Bractwo: wpisuje administrator po zaakceptowaniu karty i przydzieleniu
Status społeczny: przeciętny
Rodzina:
Friedrich Eisenberg - najlepszy onkolog w tej części Europy, człowiek nieprzystosowany, nieprzeciętnego umysłu i czytający mnóstwo książek. Wygląda tak, jakby w ogóle go nie było. Niedoświadczenie miłości ze strony ojca było dla Zuny czymś w rodzaju niezabliźnionej rany, która odbija się nadal na jej życiu.
Marlene Einsenberg - najlepsza mama na świecie, wzór dla Zuny. Chciała być zawsze taka beztroska i wesoła jak ona. Właścicielka kwiaciarni. Zaraziła córkę miłością do kwiatów i natury. Dziewczyna nigdy nie mogła pogodzić się z jej stratą.
Lars Eisenberg - braciszek <3
Wygląd: 
Zuna Eisenberg nie należy do dziewcząt o przeciętnej urodzie i mysich włosach. Nie jest także ponadprzeciętną pięknością. Nawet im wszystkim nie zazdrości. Niektórzy powiedzą o niej: brzydka. Inni: niezwykłej urody. Zuna przestała się tym zamartwiać już dawno temu, porzucając oglądanie się lustrze i przebieranie w ciuchy mamy oraz malowanie jej kosmetykami. Nie zastanawia się nawet, czy to nie przez jej urodę nikt jej nie chce, gdyż nigdy nie interesowała się chłopakami.
Przede wszystkim wyróżnia się wzrostem. Nieprzeciętnym jak na szesnastolatkę i właściwie nienaturalnym. Dodatkowo można doliczyć nieproporcjonalnie chude nogi, malutkie piersi i długie ręce. Nic, co można nazwać atrakcyjnym. Porusza się nieco niezgrabnie na nogach o dużych stopach (stóp się wstydzi, ściąga buty tylko gdy nikt nie widzi), które stawia palcami nieco do środka.
Patrzy na ciebie hipnotyzująco wielkimi oczami koloru zieleni, który to kolor odziedziczyła po matce. Często uwidaczniają jej się worki pod oczami i ogólnie wygląda z tymi oczami tak, jakby wiecznie chodziła naćpana. Na szczęście jest to nieprawda. Duże uszy odstają nienaturalnie od głowy, co uwydatniają cienkie czarne włosy długością sięgające za ramiona.
Nie można jednak powiedzieć jedyne tego, że jest duża i pokraczna. Posiada własny urok, który widać w każdym błysku tęczówki, uśmiechu czy oblizaniu ust oraz poruszeniu szerokim i małym noskiem.
Nie wszystkie ciuchy leżą na niej dobrze, ale ona i tak lubi chodzić we wszystkim. Nawet na co dzień potrafi założyć spodnie clowna i elegancką bluzkę. Po prostu nosi szeroko pojęte ubrania wszelakiej maści. Zresztą i tak nie stać ją na zbytnią ekstrawagancję.
Makijaż uważa za zbędne upiększanie siebie i stratę czasu. Nie lubi uczucia maski na twarzy oraz tego, że zawsze musi pilnować, by się nie rozmazać przy tarciu oka, co robi dość często. Po prostu to nie jest dla niej, chyba że w grę wchodzi przebranie specjalne, wymagające tego poświęcenia. Nie uznaje także perfum, gdyż ten zapach dusi ją. Pachnie korą drzewa, polnymi kwiatami i atramentem.
Charakter:
Bardzo ciężko jest poznać dogłębnie osobę tak nieśmiałą jak Zuna. Choćbyś bardzo starał się przełamać pierwsze, drugie, trzecie lody, ona kolejny raz znajdzie coś, czego się wstydzi i nie wyjawi za żadne skarby świata. Pannę Eisenberg trzeba poznawać całe życie i jeśli komuś się to nie znudzi - proszę bardzo.
Abstrahując od jej nieśmiałości, która utrudnia kontakty z ludźmi, ale przecież ich całkowicie nie blokuje, można stwierdzić, że Zuna jest bardzo sympatyczną i wesołą dziewczyną, która zawsze znajdzie pozytyw w każdej sytuacji. Potrafi pocieszyć cię, ale jednocześnie trzeba uważać na jej umoralniające docinki. Nie ma problemu z mówieniem ci tego, co masz robić, gdyż to ona najlepiej wie, co jest dla ciebie dobre i co powinieneś robić. Przejawia przez to swoją troskę, możesz czuć się więc wyróżniony, ale niejednokrotnie denerwuje. Oczywiście ona zupełnie nie zdaje sobie z tego sprawy.
Czasami wydaje się być osobą dziwną poprzez swoje zachowania, które nijak nie wpisują się w konwencjonalność postępowania. Potrafi w środku zajęć przesiąść się na parapet uważając, że jest tam więcej światła, siedzieć na ławce do góry nogami, czy nawet wejść na dach i machać zwisającymi z krawędzi nogami. Czasami spojrzy na coś i nie może przestać się histerycznie śmiać, a kiedy się prawdziwie śmieje, łapie się za brzuch i tarza po ziemi, centralnie. Lubi się śmiać i czuć beztrosko, a jest tak wtedy, gdy nie ma żadnych zmartwień.
Bo gdy takie ma, nagle staje się markotna i melancholijna, nie można dojść z nią do porozumienia. Do nikogo się nie odzywa, snuje się jak cień, zbłąkana dusza po polach i lasach, utrzymując kontakt jedynie z naturą i niezapisaną kartką papieru.
Pisanie stało się nieodłącznym elementem jej życia i dzięki temu rozwinęła w sobie ogromną wyobraźnię, przez którą często gada od rzeczy. Czasami imaginuje sobie, że jest elfem, a czasami woli być łapaczem snów. Nie raz latała z drewnianym mieczem czy łukiem, które robiła sama. Nie przyznaje się do tego, że posiada także talenty manualne, których nie lubi wykorzystywać.
Jest niezwykle wrażliwa i uczuciowa; jakiekolwiek nieprzemyślane zdanie może skończyć się na jej płaczu, który skrzętnie będzie ukrywała, gdyż nie chciałaby nikogo zasmucać. Jest świadoma okrucieństwa życia i ludzi, ale nie potrafi się na nie zobojętnić. Każdy docinek przeżywa osobno oraz indywidualnie.
Niemal całe życie obcowała z prawdą, więc teraz ceni osoby, które mówią jej prawdę same z siebie, nie kręcą. Toleruje tylko prawdziwość i nie boi się wypowiadać krytycznych słów, nawet bezpośrednio. Nienawidzi jednak, gdy ktoś ma do niej wyrzuty - wtedy także zamyka się w swoim świecie i obwinia się o wszystko.
Nie jest uparta; łatwo można ją przekonać i cokolwiek wmówić, jest uległa i ugodowa. Nigdy nie chce konfliktów, gdyż boi się ich. Jest istotką delikatną, ale także potrafi pokazać rogi, gdy na czymś jej zależy. Potrafi bronić swoich poglądów, a szczególnie agresywnie reaguje, gdy ktoś atakuje naturę lub zwierzęta. Jest na tym punkcie przewrażliwiona. Kiedy się ośmieli, potrafi gadać jak katarynka, ale, uwierzcie, zdarza się to bardzo rzadko i mało kto może się poszczycić przebywania wśród takiego fenomenu.
Moc:
Wywoływanie prawdy nie jest mocą, z której posiadania Zuna jest szczególnie dumna. Nigdy jakoś nie chciała, żeby ludzie mówili jej wszystko, począwszy od numeru buta, na problemach rodzinnych skończywszy. Wyznaje zasadę, że im mniej wiesz, tym lepiej śpisz, która u niej sprawdza się niemal zawsze. Dodatkowym utrudnieniem jest dla niej niekontrolowanie swojej mocy, którą przekazuje poprzez dotyk. Wystarczy, że przypadkowo zetknie się z kimś nieosłoniętą skórą, a już ten ktoś śpieszy, by przekazać jej swoje najgłębiej skrywane tajemnice, o które go nie prosi. Być może dlatego nie lubi tłumów. Co prawda potrafi także sama ukierunkować tę prawdę, jednak nie wykorzystuje tego, bo po co? Robi to jedynie na lekcjach, gdy musi. Stara się choć trochę ograniczyć wydzielanie mocy, ale jak na razie jest to syzyfowa praca.
Odkrycie jej wiąże się z kilkakrotnie powtarzanymi się sytuacjami wyznań obcych osób względem Zuny. Dziewczyna bała się tych sytuacji, jednak niejakim wsparciem był dla niej brat, który wyznał jej, że posiada moc podobną, chociaż niewidoczną.
Biografia:
Analogicznie do nazwiska, statusu materialnego i miejsca zamieszkania, jej historia jest nad wyraz zwykła. Wychowywała się w zwykłej szwajcarskiej rodzinie, chociaż nieco rozchwianej emocjonalnie i niedopasowanej, ale o tym później. Miała rodziców - tatę lekarza, mamę kwiaciarkę - oraz o rok starszego brata. Była zwykła nastolatką, nie odczuwała szczególnych braków, ale też na wielkie kokosy zapatrywać się nie mogła ze względu na szczególną hojność rodziców (którą, nawiasem mówiąc, odziedziczyła i ona). Wychowywała się wśród maminej niekonwencjonalnej miłości i troski, a także z tatą wiecznie zapracowanym i zaczytanym. Zresztą jej brat był do niego podobny.
Bardzo przeżyła stratę mamy, która zginęła w wypadku samochodowym. Było to przeżycie, które do tej pory tkwi jej w sercu i właściwie się z nim nie pogodziła. Później już tylko pozostała obojętność ojca, który wpadł w depresję oraz nieme wsparcie brata, który - co zadziwiające dla niej - zdawał się nie przejmować ich sytuacją.
Okrycie jej mocy było dla niej dodatkowym przeżyciem, niezbyt przyjemną atrakcją, z którą musiała się pogodzić. Także bez kłótni przyjęła rozpoczęcie nauki w szwajcarskim St. Bernard, z dala od małej garstki znajomych. Przybywała tutaj z nadzieją wpasowania się w klimat placówki, jednak nadal nie może się do końca w tym wszystkim połapać. Świat jest dla niej zdecydowanie za duży.
Ciekawostki:
- uwielbia się przebierać dosłownie we wszystko i nie wstydzi się w tym pokazywać;
- nie może się pozbyć wstrętu do zapachu papierosów, zawsze ma odruch wymiotny, gdy czuje go w pobliżu;
- pod łóżkiem zbiera puszki po napojach i to wcale nie z lenistwa czy bałaganiarstwa;
- uwielbia herbatę, za to kawy nienawidzi;
- ma wyczulony węch;
- kocha zapach kwiatów, świeżo skoszonej trawy, deszczu, kawy, starych i nowych książek oraz chloru;
- obgryza paznokcie, czasem nawet aż do krwi;
- nienawidzi tłumów i ścisków, wyznaje tylko szeroko pojętą naturalną świeżość;
- brzydzi się sztucznością jakąkolwiek, od sztucznego materiału poprzez sztuczne kwiaty na sztuczności zachowawczej skończywszy;
- w ciepłe dni uwielbia chodzić bez butów i czuć się wyzwolona;
- jest pacyfistką, nie uznaje broni i wojny, a nawet boi się tego;
- kocha pisać, tworzyć niezależne światy, wybiegać imaginacją w nieznane krainy i przelewać wszystko na papier;
- zwykle spotkasz ją z notatnikiem i ołówkiem, piórem lub długopisem;
- zawsze ma palce umazane w tuszu lub atramencie;
- jest hetero i jeszcze nigdy nie była w związku;
- świeże marchewki może wcinać kilogramami;
- preferuje zdrowy tryb życia, FAST FOOD FUJ;
- chodzi na koło dziennikarskie i zajęcia z literatury;
- nałogowo czyta książki i uważa je za świętość - zero zaginania rogów, plamienia, pisania po nich czy rzucania nimi;
- interesuje się antykiem i łaciną;
- nigdy nie miała w ustach alkoholu, ale patrząc po zapachu i zwierzęcym zachowaniu ludzi - nie żałuje;
- powoli psuje jej się wzrok od częstego czytania i pisania;
Narracja: bezwzględnie trzecioosobowa
 Efekt motyla | |
|
